Weekendspecial: aanbestedingsbeginselen en de onzichtbare hand – Aanbestedingsnieuws

Weekendspecial: aanbestedingsbeginselen en de onzichtbare hand

Laatst geupdate op februari 27, 2017 door redactie

Ik wil heel graag een electrische fiets. Mijn budget hiertoe is maximaal €100. Ik heb even gekeken maar het minimale bedrag waarvoor electrische fietsen beschikbaar zijn is toch zeker €1500. Een veelvoud. Zijn ze belazerd. Zo veel voor een fiets? Dat gaat niet werken.  Vraag en aanbod komen niet bij elkaar.  Voor die prijs kom ik niet van de bank af. Er is geen evenwicht, en dus ook geen prijs.

Hoe bepalen inkoop en verkoop de prijs?

De verkoper begint met uitgaan van de prijs, om het te maken en daarna kijkt hij wat de gek ervoor geeft, een doorrekening van de prijs van vorig jaar met een inflatiepercentage van nou zeg 4x de inflatie en de toeslag die je moet betalen omdat die of die nou eenmaal de baas is en omdat zij het zegt. Dat zit állemaal in de kostprijs. In die kostprijs zit ook de secretaresse en de receptionist en het kantoor en dat kost nu eenmaal 10.000 per werkplek. Aan die kostprijs kun je al helemaal geen concessies doen. De hoogst mogelijke prijs, tegen de laagst mogelijke kwaliteit.

De inkoper begint met het beschikbare geld dat er in zijn portemonnee zit. Daarvan wil hij naar schatting eigenlijk 0 uitgeven. Nou, ik zeg dit wel verkeerd. Hij wil niet alleen 0 uitgeven maar graag ook nog een paar bloknootjes voor de kinderen, een stapel balpennen en bezoek aan yab yum en een reisje naar Parijs voor 2 personen en een hond. De hoogst mogelijke kwaliteit, tegen de laagst mogelijke prijs.

De hoogst mogelijke prijs, tegen de laagst mogelijke kwaliteit. En de hoogst mogelijke kwaliteit, tegen de laagst mogelijke prijs. Hoe komt dat ooit bij elkaar?

Niet.

Nee echt niet. Als ze niet willen, dan komt t niet bij elkaar. Zelfs als t ooit bij elkaar is gekomen. Als een inkoper het ergens anders goedkoper kan krijgen, is de inkoper vertrokken. Als het aanbod zo duur wordt, dat je wel moet, dan houdt de inkoper er ook mee op. Als het brood overal 4 euro wordt dan eet ik wel rijst als ontbijt. Steentjes!

Zowel inkopers als verkopers kunnen gewoon weglopen. En dat doen ze ook. Ik heb die elektrische fiets allang voor gezien gehouden. Ik wacht nu tot ik de lotto win. Maar vraag en aanbod komen toch weleens ooit bij elkaar? Nou, dat hoeft niet. Koga Miyata heeft het nog niet gered tot mijn voordeur. Ik ben een keiharde onderhandelaar. Ik ben gewoon niet op komen dagen. Ze proberen het nog wat met websitejes. Nou ja ja 100 euro, meer zit er toch echt niet in. Ik sta erop!

Een goede verkoper houdt dat dan misschien nog even vol en zet zijn voet tussen je deur, hij probeert in te schrijven op een aanbesteding, als tie wanhopig is dan, want dat is echt veel werk. Welke verkoper is er zo wanhopig dat het ze aan mijn deur komen proberen? Koga Miyata niet hoor. In de praktijk blijkt het bij deurverkopers hoofdzakelijk te gaan om stroomverkopers en Jehova’s getuigen. Met die encyclopedieën durven ze niet meer. Ik kijk wel op Wikipedia.

Adam Smith verklaarde het fenomeen dat vraag en aanbod bij elkaar komt, met de onzichtbare hand. Die komt dan langs en zorgt ervoor dat vraag en aanbod toch bij elkaar kan komen. Waar kan die onzichtbare hand vandaag de dag uit bestaan? Dat is een beetje koffiedik kijken, want de onzichtbare hand is onzichtbaar. Het kan gaan om: het winnen van de lotto, concessies van de inkoper, concessies van de verkoper, concessies van allebei, sinterklaas, de mafia, de engel Gabriël, geldcreatie door de overheid, geldcreatie door een bank, geldcreatie door een particulier (valsemunterij) of God. Een combinatie van deze factoren is ook mogelijk.

Een onzichtbare hand, dat is natuurlijk een recept voor ellende. Dat is volstrekt in strijd met de algemene beginselen van het aanbestedingsrecht en dan met name die van transparantie en heel waarschijnlijk ook die van non-discriminatie want weet jij veel bij welke aanbieder die onzichtbare hand jou neerzet? Nou een ding weten we echt zeker, bij die ballentent komen ze niet. Vriendjespolitiek!

Als je nu gaat aanbesteden, dan drijf je het aanbod weg van de vraag. Je hebt een vraag en je wil alle aanbieders gelijk behandelen. Dan moeten er wel aanbieders zijn om gelijk te behandelen. De liefde moet niet van 1 maar van minimaal 2 kanten komen. Als de tegenpartij wegrent zit je in je eentje te onderhandelen.

Aanbestedingsrecht is door onze Europese elite gedicteerd. En die snappen dat niet. Dat liefde van 2 kanten komt. Dat komt omdat ze traditioneel alleen partners aangewezen krijgen van dezelfde hockeyclub. En kopen ze alleen dure kleren. Waarom? Omdat dat duur is. Dat is toch dom? Niet als je altijd de baas bent en je papa aan de publieke geldmachine zit. Iemand moet het doen. Kinderen van wetgevers zijn dan ook onuitstaanbaar. Zo verwend, dat ze de liefde van hun leven wel kunnen vergeten. Dus nu moeten ze wel met Sofie van de hockeyclub. En dat maakt die mensen nog veel erger. Het is allemaal doen alsof.

Dat die kleren die gewone mensen aanhebben uit dezelfde fabriek in China komen, dat is een geheim van de gewone mensen waarmee een gewoon mensenleven toch nog een beetje dragelijk wordt. Met een potloodje kan je ook schrijven. Dank je wel onzichtbare hand. Hoewaaiwie verkoopt prima tablets. Maar ja die blieven ze bij het corps dan niet. Als je eenmaal bent begonnen met denken dat je beter bent dan een ander, dan houdt dat niet zomaar op omdat je een aanbestedingswet moet maken. Dus dan schrijf je gewoon een barbaarse wet over uit het Frans, omdat moet van baas kiezer. Ondertussen rijd je vrolijk door in de dure bolide terwijl het halve continent op instorten staat en vraag en aanbod niet meer bij elkaar komt, door de door jou zorgvuldig overgeschreven wet.

Als er geen liefde is, dan komt die ook niet van twee kanten. Als een inkoper aan regels moet worden gebonden dan gelden die regels ook voor de verkoper, die niet aan regels gebonden is. En omdat die verkoper nog steeds eigen baas is, in een vrije markt, ook als de inkoper aan de aanbestedingsleiband ligt, loopt hij gewoon weg of levert je troep. Waarom? Omdat dat kan. Da’s de vrije markt. Ja de verkoper levert liever goeie spullen maar dat kan niet, door die leiband die je je inkoper hebt omgedaan. Door die leiband kan de inkoper niemand afstraffen voor het leveren van slechte waar.

Het aanbod heeft helemaal niets te zeggen in aanbestedingsland. Dat komt door dat aanbestedingsrecht, dat vraaggestuurd is. Aanbieders mogen een inschrijving insturen. En die is, op basis van wat de inkoper wil. Voor zover je dat al uit een tender kan afleiden. Ja, maar is dat wel wat de verkoper wil? Is wat de inkoper zegt te willen wel wat de inkoper wil? Dat maakt niet uit, maak maar een mooie inschrijving. En dan kijkt de vraag of het aanbod wel goed genoeg is.

Nou als ze zo’n hoge prijs willen betalen, dan lever je beroerde tomaten. En als ze de beste kwaliteit tomaten willen dan kan dat wel maar daar hangt wel een prijskaartje aan. Dus vraagt de inkoper de volgende keer om nog iets duurdere tomaten en legt nog meer geld neer. Inderdaad, dan krijg je nog steeds rotte tomaten. Zolang jij dat kan betalen, krijg je rotte tomaten. Ja, als dat is wat de klant wil! Als een verkoper niet beloond wordt om het leveren van resultaat, wordt hij ook niet afgestraft als hij dat niet doet! Bij een volgende aanbesteding moet hij jou toch ook weer gelijk behandelen?

Dit is allemaal voor zover je überhaupt zin hebt, om op TenderNed te gaan zitten kijken als ondernemer. Als je je inkomsten ook uit andere bron haalt, en de investeringskosten dermate hoog zijn en een opdracht niet gegarandeerd is, dan ga je dat natuurlijk niet zitten doen. Als je geld wil verdienen, dan ga je toch niet aanbesteden! Je maakt gewoon je product voor iedereen die niet aanbesteedt, nog wat duurder. Wat voor de inkoper geldt, geldt ook voor de verkoper. Je hoeft niet te verkopen!

Wie is er nu de baas? Ja de inkoper schreeuwt dan: “ik ben de baas, ik bepaal de inkoopprijs”. En de verkoper schreeuwt:“nee, ik ben de baas, ik bepaal de verkoopprijs”. Als je het ze individueel vraagt, zijn ze allebei de baas. Wie is er dan de kapitein op een schip met 2 kapiteins?

Die onzichtbare hand inderdaad. Volstrekt in strijd met de beginselen van het aanbestedingsrecht.

mr. drs. S.M. Ploeg
Directeur 3a3
keiebijter

 

4 thoughts on “Weekendspecial: aanbestedingsbeginselen en de onzichtbare hand

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *