Weekendspecial leveranciers wisselen, looptijd en Humberto
Ja, die Humberto Tan. Wat heeft die nou met aanbesteden te maken? Die heeft alles met aanbesteden te maken. Aanbesteden behelst vanwege dat gelijkheidsprincipe dat nergens op slaat, de verplichting dat een inkoper om de x aantal jaar van leverancier wisselt. Anders wordt zijn werkgever op de vingers getikt; door brussel, de kijkers thuis en de hele goegemeente. Maar leverancierswisselingen zijn geen vanzelfsprekendheid. Die leverancier vindt daar dan *korzelig* OOK IETS van.
Tot niemands verbazing vindt deze leverancier van televisiepresentaties het niet zo leuk als er wordt gewisseld van leverancier. Net als bij veel overheidsinkopen weet je niet van te voren wat er in het totaalpakket zit, kun je te weinig inspraak uitoefenen op onderdelen, is de prijs hoe dan ook te hoog en hangt het ook van jezelf af, waar je, net als iedere goede inkoper, een blinde vlek voor hebt.
De vele opeenvolgende leverancierswisselingen in doelgroepenvervoer spreken boekdelen. Op zichzelf is er geen beperking aan de duur van een overeenkomst, maar door het aanbesteden, dat uit stijfnekkige gelijkheid geen rekening houdt met past performances, ben je wel gek als je contracten voor langer dan een jaar of 5 afsluit. Als je niet zeker weet dat je krijgt wat je vraagt, wil je het eerst uitproberen voordat je ermee in het diepe springt. De angst voor vendor lock in is groot. Vaak zo groot dat die het vinden van een goede vendor ernstig belemmert. Bovendien verscherpt een dergelijke houding het wantrouwen van een leverancier enorm.
Onbepaalde tijd
De ellende kun je al van heinde en verre zien aankomen. Voor onbepaalde tijd. Dan heb je een team juristen nodig om ooit nog onder het contract uit te kunnen. De hele boedel moet worden verdeeld. Welk idee was van wie en van wie is deze kindertekening. Dat komt in de beste huwelijken voor. Zo was er ook de welzijsstichting Alcides , misschien wel de eerste aanbestede maatschappelijke / zorg-verlenende dienst in Nederland. Na een innige samenwerking als gevolg van het failliet van de rechtsvoorganger, Stichting Welzijn Zeeburg had niemand op de werkvloer zien aankomen, dat er de stekker uit zou worden getrokken.
Niemand, behalve de directeur dan. Die kreeg een opdracht die te mooi was voor woorden en had ineens werkzaamheden elders. Werknemers werden aan hun lot overgelaten en een kreeg een hartaanval. Mensen die 40 jaar lang op dezelfde bureaustoel hadden gezeten om peuterleidsters in te plannen, kregen nu een ambtenaar op bezoek die de stoel onder hun kont vandaan trok omdat die van de gemeente was en nu naar de nieuwe leverancier moest.
Hangende pootjes
Dan heb je ook nog zoiets als spijt. Ja maar dat is erg. Hoe moet dat nu als je achteraf gezien toch beter af was bij leverancier 1. Waar laat je dan trots? Jah. Dan ga je toch gewoon terug? Sommige mensen denken dat dat kan. En als je dan weer een leukere leverancier tegenkomt? Ga je er dan weer vandoor? En die nummer 1 moet dat dan nog leuk vinden? En die 10e in de wachtkamerovereenkomst dan?
Een gebrek aan trouw, dat vindt een leverancier meestal niet zo leuk. Een beetje van twee walletjes eten. Foei. De prijs die voor een leverancierswissel moet worden neergelegd, kan ooit erg hoog zijn. Niet alle leveranciers zijn daar even goed in. Dat is ook wanhoop. Of gebrek aan persoonlijkheid en daadkracht. Leveranciers aller landen, verenigt u. Wanhoop dient geen enkel doel. Houdt voet bij stuk.
Hartbreek
En denk maar niet dat de nieuwe leverancier er blij mee is als het op die manier moet. Nou is het alsof de leverancier het heeft gedaan! Terwijl de afnemer het kiest! Is leverancier 2 soms niet goed genoeg? Jij begon met je liefdesbrieven op TenderNed! Wie verstrekt er nou de opdracht? Wat heeft de leverancier verkeerd gedaan? Hij doet alles, alles… Inkopers zijn de koning. Tweedekeusjes hebben ook een hart. En je eerstekeus is solidair met je tweedekeus.
De keuze hebben. Het lijkt even leuk. Een dag of twee. Maar daarna blijkt dat de banden met leverancier 1 nog niet volledig zijn doorsneden. En dat de inkoper toch ook geen hart heeft van beton. En dat leverancier 1 nog steeds heel erg veel tijd berekent, door allerlei bindende verplichtingen uit het verleden. En dat de overheid eigenlijk moet bijspringen om te voorkomen dat het failliet gaat. Das helemaal fraai. Dan zit je dus als nieuwe leverancier te kijken naar hoe je nieuwe klant je grootste concurrent verder in het zadel heltpt.
Eigenlijk de enige manier om het te voorkomen dat je in het diepe springt met iemand die je niet mag, is diegene beter leren kennen. Dat zijn mensen steeds meer vergeten om ook te doen Om eerst met elkaar te praten. Tinder geeft daar ook weinig gelegenheid toe. Een naar rotmens met wie je leuk kan praten kan nog beter zijn dan een prachtig persoon die niets te melden heeft.
Als je dus zomaar je leverancier in de steek laat na veel jaar trouwe dienst, ben je gewoon akelig bezig. En dat hééft gevolgen voor je vertrouwensband, niet alleen net die gedumpte leverancier maar ook naar derden. Zoals de nieuwe leverancier.
Zoiets moet je afwikkelen met elementair fatsoen. Karma komt je anders in je kont bijten. Al jouw opdrachtgevers laten jou als leverancier ook vallen en dan moet een organisatie maar net zo groot genoeg zijn om daar mee te kunnen dealen.
Hartstikke akelig dus om je leverancier zo in de steek te laten en en plein public zo de loftrompet te steken over je nieuwe leverancier. Ook al is er een aanleiding. Bereid je maar vast voor op de toekomst, het gaat stormen.
Zie ook: https://www.martinzuithof.nl/aanbesteding/de_aanbesteding/
https://www.josvdlans.nl/publicaties/2005-06%20Het%20Parool%20-%20OPEN%20BRIEF%20AAN%20ANNELIZE%20VAN%20DER%20STOEL.pdf
Bron: aanbestedingsnieuws.nl
TenderNed.