Dassen in Rotterdam
Binnenlands Bestuur bericht dat Rotterdam een intern onderzoek houdt naar de verstrekking van inhuur opdrachten. Dit is naar aanleiding van een klacht van een inspreker bij een raadsvergadering. Het gaat dan om de inhuur van extern personeel via een aanbesteding. Aanbestedingsnieuws heeft een rapport van de Rotterdamse Rekenkamer opgeduikeld, waarin de gang van zaken bij inhuur van personeel staat beschreven.
Zoals veel gemeenten heeft Rotterdam een DAS-marktplaats voor de inhuur van personeel. Die wordt ingezet bij alle inkomens van meer dan €30.000 op jaarbasis en zelfs schapenherders zitten daar wel boven, dus dat is best laag, kortom je moet al gauw aanbesteden. DAS staat voor Dynamisch Aankoop Systeem. Dat is een term die direct ontleend is aan de nieuwe Aanbestedingsrichtlijn, waarin op al het aanbesteden een uitzondering is gemaakt, eigenlijk hoofdzakelijk zo niet alleen voor Oostenrijk. Die uitzondering zag niet toe op de inhuur van personeel.
In Nederland heeft die uitzondering een vrij grote vlucht genomen met Dassen. Terwijl de steeds zeldzamere dassen bij de A2 door aanbestedingen verpletterd worden door de voorbereidende werkzaamheden voor de westelijke rondweg, duiken de DAS-sen overal op waar personeel moest worden ingehuurd, omdat je daarmee algauw aan de aanbestedingsdrempel aanhikt. Personeel is een dienst, die de drempels van de gids proportionaliteit ruim overschrijdt met een jaarsalaris, dus moet men dat aanbesteden. Het kan alleen niet met aanbesteden. Omdat je personeel natuurlijk niet werkelijk volstrekt blind op basis van alleen tenders (cv’s) en een vraag en antwoordensessie wil inlenen, alleen omdat dat moet via de Aanbestedingsrichtlijn. De inlener wil ook nog weten of de “subcontractors” zijnde de uitzendkrachten, geen klinische psychopaten zijn en dat blijkt toch het beste uit een soort onderhandeling, wat dus niet mag met dat aanbesteden. Zie eerder: 3A3: Aanbestedingsregels intrinsiek onuitvoerbaar
Sinds de Dassen verloopt de inhuur van personeel helemaal anders, niet alleen in Rotterdam maar bij vele Nederlandse gemeenten wel. Nu discrimineert Rotterdam volgens het rekenkamerrapport daarbij tegen ZZP’ers want dat zijn maar risico’s. Dat zegt dat rapport ook eerlijk, dat is vanwege de Wet op de DBA. (p.48) Die komen in de WW (staat in het rapport) of worden zwanger (staat niet in het rapport, dat begrijpen wij erbij) of en dan moet je dat betalen en dat is heel duur, en daar hebben gemeenten geen zin in. En als je ze een order geeft, dan mogen ze dat niet doen want anders moet je achteraf alsnog van de Belastingdienst alle premieafdrachten betalen. Uitvragen verlopen via een DAS-aanvraag en ZZP’ers worden aanvullend getoetst door een fiscaal adviseur.
DIY payrollen
De gemeente Rotterdam heeft volgens het rapport blijkbaar een eigen payroll organisatie. Zo kan personeel dan alsnog worden ingeleend, niet op basis van een meervoudig onderhandse aanbesteding maar via een quasi inbesteding. Want stel je ook maar voor dat er iemand een dubbeltje te veel betaald zou krijgen. U kijkt daar misschien niet van op maar bij Aanbestedingsnieuws rolden de ogen uit het hoofd. Payrollen bestond nou net om werkgeversplichten te omzeilen, daarom werd de salarisadministratie uitbesteed. Het was al schandalig dat de overheid ook ging payrollen. En dan gaan inlenende overheden dat uitbesteden van verloning dus zelf doen.
Van het een, komt het ander. In adere landen betaalt de overheid voor zwangerschapsverloven. Dat moet wel want je hebt een heel dorp nodig om zo’n uitvreter op te voeden. Eigenlijk alleen in Nederland worden de lasten volledig bij de werkgever geparkeerd. Dat vinden die werkgevers helemaal niet leuk. Dan hangt het voortbestaan van hun onderneming namelijk nog af van of er niemand baby’s krijgt. En bij vrouwen van 20-45 is dit een kans van P= bijna 1
Die werkgevers zoeken dan allerlei uitwegen om dat niet te hoeven doen. Zoals het aannemen van mannen. En als de Nederlandse mannen op zijn, dan komen ze maar uit Polen. Maar dan komen die vrouwen ook en die krijgen ook weer zwangerschapsverloven en dat wil je niet. Dus moet je de verloning Payrollen. Met maximaal 3 jaarcontracten. Maar ja, helaas is zo’n overheid ook werkgever. Als overheid draai je dan toch weer voor diezelfde vergelijkbare werkgeverslasten op. Want je bent zelf ook werkgever. Dus wat doe je dan, dan ga je … kijken wat ondernemers doen. Ook payrollen. Dat was al heel triest. Nu is er in Rotterdam geen enkele uitweg meer dan collectieve sterilisatie
DIY Uitzenden
Wat doen al die mogelijk-ooit-in-de-verre-toekomst-zwangere werknemers dan? Die beginnen een bedrijf. Dat moet wel, want wie neemt nu een vrouw van tussen de 25-40 in vaste loondienst, die zouden maar eens “WW” kunnen krijgen… … nou en dan hebben die “WWpotentie”-uitzendbedrijven vergelijkbare lasten die ze moeten doorberekenen in de reserveringen voor hun uurtarief… en dan?
Dan komen ze met de aanbestedingsdrempel en moet je je via een DAS-platform concurrerend inschrijven, voor elke opdrachtgever een DAS-platform. Met allerlei veel grotere concurrenten die al dat babypotentieel niet hebben. Dan nemen ze je als ZZP’er niet in dienst want daar kleven “te veel risico’s” aan. Stel dat je een rechtszaak zou beginnen, tegen dergelijke openlijk discriminatoire selectie-eisen, de civiele rechter zou het afdoen met het Grossmann-verweer. Weet je wat je dan doet, dan begin je met 10 vergelijkbare als-niks-kan-dan-zzp’ers.
Gelukkig is onze overheid met onuitvoerbare regels niet voor een gat te vangen. Rotterdam heeft het opgelost met quasi-inhouse payrollen. Zodat ze je helemaal niet hoeven in te kopen en advertenties voor vacatures ook nog eens niet. Ondernemers staken niet, he. Dat kun je je aandeelhouders niet uitleggen. Keivervelend. Nou, dat hebben de transgenders opgelost.
Gelukkig geldt dit allemaal binnenkort voor iedereen. Want misschien zijn al die mannen met stropdas wel eigenlijk transvrouwen met een adoptiefbaby. Als ik zo’n transvrouw was zou ik achtereenvolgens 10 adoptiefbaby’s nemen, dat is dan toch weer 6X10 weken adoptiefverlof, dat scheelt je kosten voor de peperdure kinderopvang. En als ze dat niet zijn, zijn ze misschien wel transmannen! Dat zou wel JW’s dikke buik verklaren. Dat komt omdat hij binnenkort met de “WW” moet. Het is al eens gebeurd, dus we hoeven er niet meer van op te kijken.
Karma is met zwangerschapsverlof
Ook dan is het niet helemaal opgelost. De
zwangerschapsverlofkans is daarmee weliswaar gemiddeld 0,5 over alle trans en cis mensen. De verdelig waarmee dit alles geschiedt is nog steeds een tweetoppige verdeling. De helft van de trans/cismens-eenheden heeft nog steeds aanzienlijk minder zwangerschapsverlof nodig.
Op karma hoeven we dus niet te wachten. Het is dus nogal een rat race naar de bodem, met al die Dassen. Net als de Wmo taxi’s en de thuiszorg. Met alle demografische gevolgen van dien.
Een detail zijn we vergeten te benoemen over de gang van zaken in Rotterdam bij het aanbesteden c.q. quasi inhouse payrollen van personeel. Dit geschiedt dus allemaal door de Dienst W&I. We lazen eroverheen en haalden er aanvankelijk de schouders over op. W&I dat is weer zoiets gemeentelijks. Wegen en Investeringen of integratie zo iets. Maar dat blijkt dus de Dienst Werk en Inkomen te zijn.
Misschien snappen deze ambtenaren dan nu eens waar alle onbemiddelbare hoogopgeleide vrouwen van middelbare leeftijd met een groot risico op “WW” in hun kaartenbak vandaan komen, die ze nu laten betonvlechten tegen bijstand, daar in Rotterdam.