Nu kan het ineens wel: de aanbesteding grondafhandeling
Onder D66 topman Gerlach Cerfontaine loopt heel Schiphol op rolletjes. Dan komt er een PvdA’er op die plek en de hele tijd kon het niet en alles verandert in een grote chaos, met name de bagage-afhandeling. En plots kan alles weer als nieuwe CEO Ruud Sondag (van Eneco/Van Gansenwinkel) op die plek zit. Wat kan er ineens? Een aanbesteding van de grondafhandeling op Schiphol, het vergunningsloze quasibedrijf met de overheid als enig aandeelhouder, voor de vorm ook nog van wat gemeenten als group anders wordt de EU boos. En nu kan het dan ineens wel, een aanbesteding grondafhandeling. Dat blijkt uit een 23 maart door Minister Harbers van Infrasructuur verstuurde kamerbrief: 2023D12032.
Interessant aan de brief is dat volgens de auteur de marktwerking het probleem is. Op Schiphol werken een groot aantal afhandelingsbedrijven. De concurrentiedruk is hoog, met als gevolg hoge werkdruk voor het personeel, minder aandacht voor de kwaliteit en het resultaat van de werkzaaamheden en tot meer drukte op en rond de platforms. Goh. en de horeca soms niet? Daar is toch ook veel concurrentie. En de andere markten met veel concurrentie. Is daar dan geen hoge werkdruk? Is vrije markt misschien soms toch niet zo goed en heilzaam?
Bij een besluit tot reductie van het aantal grondafhandelaren is het streven om nog voor de zomer van 2023 ten behoeve van internetconsultatie een conceptbesluit te publiceren waarin is uitgewerkt per wanneer deze maatregel in gaat en tot welk aantal beperkt zal worden. Hierover zal de Kamer geïnformeerd worden. Nadat het besluit definitief is, kan Schiphol starten met het verplichte aanbestedingstraject om bedrijven te selecteren. Na de aanbesteding zal nog een overgangsperiode moeten volgen zodat alle betrokken grondafhandelaren en Schiphol zich kunnen aanpassen aan de nieuwe situatie. De verwachting is daarmee dat er vanaf de zomer van 2024 gewerkt kan worden volgens de nieuwe situatie. Schiphol zal in overleg met de betrokken partijen een logisch moment kiezen om over te stappen naar de nieuwe situatie. Gezien de doorlooptijden van de aanbesteding en de overgangsperiode is de verwachting dat dit niet voor 2025 zal zijn.
Het zijn toch al helden van het moderne leven, bagagehandelaars. Wat nou als je een radioactieve koffer binnenkrijgt. Of een langslopende zieke Chinees die in je gezicht hoest. Zij zijn de frontsoldaten aan de wieg van het Schengenverdrag. Willen de bagagehandlers dan nu ineens wel hetzelfde lot als de gehandicaptenvervoerders en thuiszorgers? Allemaal aanbesteden betekent: minder verdienen en tijdelijke contracten en vaste banen die niets waard meer zijn door de tijdelijkheid van de overheidsopdracht. Tegen hetzelfde of zelfs minder salaris. Ja dan kun je natuurlijk weer net zo goed in de horeca gaan werken in plaats van in de beveiliging. Ergens in de vakbeweging zit een Japanse aanbestedingsduizendknoop die maar niet duurzaam wil worden uitgeroeid. Dat zit hem waarschijnlijk in het onbegrip dat een werkgever in hetzelfde schuitje zit. Weinig grootkapitaal aan de BV Schiphol, die is zogenaamd democratisch in handen van ons allemaal.
Er moet soms wel een nieuw contract of en heronderhandeling onder directeuren om een diepte-investering in nieuwe scanners met geigertellers voor Oekraïense vluchtelingen mogelijk te maken of zo. En dan ontkom je niet aan een aanbesteding en daarmee raakt de bestuurder alle grip op de meest gewenste kandidaat kwijt aan een ambtelijke mallemolen van overheidsinkopen. Begint het op te vallen dat dezelfde partijen steeds moeite hebben met aanbestedingen uitzetten en daarom alles wel quasi inhouse moéten oplossen?
Want de afgelopen 2 jaar zijn er wel drakendoders opgestaan die de rode draak van het aanbesteden konden temmen. Maar hoe liep het daarmee af met de miljoenen pmb? Nou die liggen in een loods en gaan retour afzender. Zo kan het ook en dat allemaal zonder aanbesteding. Zie ook: Sywerts mondkapjes liggen in loods, klaar voor retour
De redactie van Aanbestedingsnieuws viel op dat deze problemen grotendeels al voorzien zijn bij de invoering van het Schengenverdrag. Staatssecretaris Patijn maakte zich al zorgen over de afhandeling van de bagage en kreeg lastige kamervragen daarover in 1994 . Toch opvallend als ons ambtelijk apparaat zich geen zorgen maakt, waarom dat dan toch zo mis blijft gaan. Want schijnbaar is het zo dat er een verschil is tussen niet ontvankelijkheid en niet in behandeling nemen. Aanbesteden kan niet maar het moet dus het gaat door. Ze worden in behandeling genomen maar zijn eigenlijk -als het ware- niet ontvankelijk. Dus aanbesteden alleen is de wortel van het probleem waarschijnlijk niet.
Bron: Kamerstukken II, 19326, 99
https://repository.overheid.nl/frbr/sgd/19941995/0000000717/1/pdf/SGD_19941995_0000697.pdf
