Aanbesteding veteranen tijdschrift: kleine ondernemer op straat
Defensie hield een aanbesteding voor veteranentijdschrift Checkpoint! Dat is na de aanbesteding bij een ander terecht gekomen. Dat aanbesteden moet. Het contract is daarom opgezegd, ondanks tevredenheid met de huidige leverancier. SP-kamerlid Karabulut vroeg hoe het nu kan dat een kleine ondernemer op straat staat, terwijl grote defensieopdrachten niet hoeven worden aanbesteed.
Jammer maar helaas, was de strekking van de woorden van minister Bijleveld erover in de kamer in juli 2018. De Minister is blij dat het blad wordt gelezen. Het was aanbesteed omdat het moest, niet om de band met de leverancier te doorbreken. Kortom: Had je de aanbesteding maar moeten winnen.
Er is inderdaad een aanbesteding geweest, omdat de afgesproken termijnen waren verlopen. Het aanbestedingsbedrag gaat over het bedrag dat conform de richtlijnen van de subsidieverstrekker – dat zijn wij, Defensie – moet worden uitgezet. Er is een externe onafhankelijke deskundige gekozen voor een Europese aanbestedingsprocedure. De aanbestedingsprocedure is beoordeeld op inhoud en financiën en de aanbesteding is op basis van inhoud en vormgevingscriteria gegund aan een partij. Alle partijen die daaraan hebben meegedaan, hebben een gelijke kans gehad. Het is inderdaad niet de vorige partij geworden. Zo zit het in elkaar. Mooier kan ik het ook niet maken. Het traject is zo gelopen.
Vandaag werd een aanvullende kamerbrief gepubliceerd over de toestand rondom het tijdschrift. De Stichting had drie verschillende contracten, voor het drukken, het verzenden en het samenstellen. Dat zijn traditionele uitgeeftaken die door een uitgever normaal gesproken extern worden verzorgd. In de regel bekostigt een uitgever die uitgeeftaken via abonnementen of advertenties of externe financierders. Dat heeft dan met zijn eigen redactionele en uitgeefwerkzaamheden erbij een totale prijs, die tot uitdrukking komt in de abonnements- en/of advertentieprijs.
De markt voor advertenties is zodanig ingestort en abonnementenverkoop zo sterk teruggelopen dat media steeds sterker leunen op de enkele externe financierders voor het voortbestaan. Met een gebrekkige onafhankelijkheid komen die verantwoordelijkheden steeds anders te liggen. Vaak neemt de financierder ook een vast aantal lezers mee. Zo krijgt een financierder een sterke hand in de keuzes die een uitgever moet maken. Met alle gevolgen voor de inhoud van het blad.
Minister Bijleveld laat daarin [edit: in de kamerbrief] weten dat de Stichting die het blad financiert [zij zegt “uitgeeft”, maar dat kun je je afvragen] aanbestedingsplichtig is. De Stichting Het Veteraneninstituut valt onder het toezicht van een Raad van Bestuur die ook toezicht heeft gehouden op het gevolgde aanbestedingstraject.
Tot 31 december 2017 had Het Veteraneninstituut drie contracten voor de uitgifte van het blad Checkpoint: voor het vervaardigen, drukken en verzenden. Het contract voor het drukwerk, dat via een Europese aanbesteding was gegund, kon niet meer worden verlengd. Vanwege doelmatigheidsredenen heeft Het Veteraneninstituut ervoor gekozen tegelijkertijd ook het vervaardigen en verzenden Europees aan te besteden.
De criteria om in aanmerking te komen voor de opdracht betroffen zowel prijs als kwaliteit. De opdracht voor het drukwerk en de vervaardiging is gegund aan een nieuwe partij. De opdracht voor verzending is gewonnen door de partij die het werk al deed.
Op TenderNed vinden we:
Het vervaardigen, redigeren, drukken, het digitaal beschikbaar stellen en de postbezorging van het magazine “Checkpoint” ten behoeve van de stichting “Het Veteraneninstituut
“Gezocht wordt naar (meerdere) opdrachtnemers die tot 2022 en maximaal 2024 het magazine “Checkpoint” acht keer per jaar uitbrengen.”
Waarom 8 keer? Waarom niet 12? Waarom niet 6? Nou dat is dus een heel prijsmodel, dat bepaalt hoe vaak tijdschriften uitkomen. Dat kun je allemaal leren aan de vakopleiding Boekenbranche. Toen uitgeven nog niet door iedereen gedaan werd, kon je daar een opleiding in volgen. Je kan er ook allemaal studies naar doen, naar de sterkte van je merk en de verschijningsdatum en het succesvolle verloop van een bladformule in jaren. Heeft de Stichting ook zo’n boekenopleiding aan de uitgeversschool gehad? We rommelen wat door de aanbesteding.
Het verdere business model heeft de Stichting ook alvast wat uitgedacht. Het is namelijk niet de bedoeling dat er geld wordt verdiend en dat je dan alleen maar reclame in je blaadje hebt. Dus staat er in de eisenlijst “Tenminste 72 pagina’s zijn thema gerelateerd, danwel van journalistieke aard; • Maximaal 8 pagina’s mogen commercieel van aard zijn. Commerciële pagina’s zijn gericht op veteranen en voldoen aan de door Vi te stellen richtlijnen.”
Het mag allemaal wat kosten. Als je dat alles bij elkaar optelt en deelt door het aantal abonnees? Hoeveel zou je normaal gesproken in de winkel betalen voor dit prachtige Checkpoint? Opgeteld en gedeeld door het aantal abonnees kom je op een abonnementsprijs van maar liefst €45,76 per 8 nummers per 4 jaar en dus €1,43 per jaar.
De Stichting Veteranen levert dan ook 100.000 abonnees aan. De distributie blijkt te zijn gegund aan Koninklijke Post, voor €856.080. De Koninklijke Drukkerij E.M. de Jong mag het tijdschrift gaan drukken voor €1.027 524. De nieuwe samensteller is Media Partners van Richard de Booij, bekend van tijdschrift de Allerhande. Die gaat het samenstellen voor €2.691.840. De Allerhande, ja dan heb je veel ervaring met het samenstellen van het veteranenblad.
Daar kun je nog een leuke kruisbestuiving van krijgen. Recepten voor rats met bonen bijvoorbeeld.