Aanbesteden en reizen, ook hier wil de overheid niet naar de markt luisteren – Aanbestedingsnieuws

Aanbesteden en reizen, ook hier wil de overheid niet naar de markt luisteren

Aanbestedingsnieuws roept natuurlijk al jaren dat aanbestedingen niet werken en een van de redenen is toch wel het gebrek aan reciprociteit, alle input en output komt hoofdzakelijk van de overheid, wat de innovatie natuurlijk enorm remt. We zien dat gebrek aan reciprociteit opnieuw verwezenlijkt in een heel interessante column over aanbestedingen en reizen. De column is van Ad Imhoff en is verschenen op Zakenreis.nl

De Rijksoverheid heeft een aanbesteding voor internationale reizen voor 3W gepubliceerd (Werken voor Nederland, WereldWijd), die de dienst- en verlofreizen regelt voor negen ministeries. De reisomzet bedraagt zo’n 30 miljoen euro. Bij de aanbesteding van 3W lijkt de ‘traditionele’ TMC buitenspel te worden gezet. De columnist vraagt zich af wat er aan de hand is. We geven geen spolier alert, maar denken zelf even mee.

Aanbestedingsnieuws kan zich daar van alles bij voorstellen. In 2013 konden Ministeriële secretaresses incidenteel nog zelf hotels inboeken. Dat ging altijd goed. Secretaresses op het Ministerie zijn intelligente (meestal) vrouwen en zeer begenadigd in het boeken van hotels. Daarom moest dat toen ook al goedkoper met een “automatische tool”, waarmee het dienstdoende personeel alleen de hotels naar de gading van het systeem kon uitkiezen. We hoeven natuurlijk niet uit te leggen dat dit voor geen meter werkte, vreselijk veel tijd kostte en inhield dat voor iedere ambtenaar apart een hotel moest worden gezocht aan de verkeerde kant van het land.

Nu is het al weer 8 jaar later en er is een hele ontwikkeling geweest op het gebied van booking tools. Er valt inmiddels vrij eenvoudig te bestellen bij kleine hotels op de gewenste locatie, mits er maar via de internationale booking tool wordt geboekt. Dus je betaalt niet meer voor het hotel, maar alleen voor de booking tool, die de ondernemer toch al uitkleedde met een lagere prijs, waarmee die ondernemer alleen akkoord ging om de continuïteit van klanten.

De dure tussenhandel is dus ingeschakeld. Want een hotel alleen maakt natuurlijk bijzonder weinig kans op een dergelijke opdracht. Voor het bestellen van internationale reizen zal een booking portal gebruikt moeten worden. Hoe weet de dure tussenhandel zo zeker of het aanbod van de hotels uit 2019 nog vergelijkbaar zal zijn met dat van de postcorona hotels uit 2023? Is dat aanbod dan nog wel zo actueel?

Het lijkt mooi omdat je de prijs van tevoren weet en het boeken eenduidig is, maar het vervelende is dat je er geen deals uit kan slepen met de hoteleigenaar. Er is dus ook geen mogelijkheid om te overleggen met de ondernemer over de mogelijkheden van bijvoorbeeld eerder ontbijt of shuttle vervoer, of er anti-allergische kamers zijn voor collega x en of er glutenvrij brood is voor collega y. Of dat het hotel niet uberhaupt in renovatie is vanwege de grootschalige vraaguitval. Voor de secretaresse is het nog het meest vervelend want die moet dan 1 voor 1 wel 20 collega’s inboeken in Hotel de Rotte Vis nabij de Apenheul. Met de bedrijfscreditcard. Die na 3 keer gebruiken automatisch als spam wordt aangemerkt. Om er daarna achter te komen dat er maar plek is voor 10 collega’s. En dan morgen weer maar dan voor een hotel in Moskou.

Een prachtige column die het beeld schetst van de uitdagingen waar ondernemers voor staan als ze een reuzetender onder ogen krijgen. “Hoe zie je dit voor je”, ja maar echt #hoedan … maar dat mag je dus niet vragen, dat moet je al weten. Maar als ondernemer kan je alles leveren, als je maar weet wat de klant wil, dat krijg je echter niet te horen, kijk maar in de Aanbestedingsleidraad. Autarkisch onderhandelen kan niet, maar aanbestedingen gaan niet anders.

Echt even lezen dus:

Innovatie of utopie? – door Ad Imhoff

 

We vonden de volgende Tenders:

 

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *