Weekendspecial: Waarop hebbie nou eigenlijk gestemd?

Laatst geupdate op december 8, 2019 door redactie

We wilden aanvankelijk voor de verkiezingen een stuk schrijven over wat de Europarlementariërs vinden van aanbesteding. Dat strandde in dat Europarlementariërs blijkbaar helemaal niks vinden van aanbesteding. Geen een manifesto meldt het woord aanbesteding ergens, of het moest zijn in de context van ja we moeten circulair inkopen, dan vonden we wel 1 treffer.

We geven alsnog wat samenvattingen zodat je achteraf kan beslissen of het nog goed was waar je nu op gestemd hebt. Maar nu doen we het met de stemverklaringen. Een troost: je kan het niet goed doen.Wie normaal op de VVD stemt, helpt Lega Nord en de partij van de Hongaarse Viktor Orbán in het zadel. Wie stemt op de SP of PvDD stemt ook voor de communisten van het Oostblok. En een stem op de Christenunie, dat is een stem voor de Deense Volkspartij  en de Ware Finnen.

Prima Facie lijkt er een onderscheid. Terwijl rechtse partijen het graag opnemen voor een betere toegang van het MKB maken linkse partijen zich druk om de Circulaire Economie. Het een sluit het ander op zich niet uit, maar bij ineffectieve regelgeving gebeurt het dus allebei niet.

Hoe stemde het EP voor de Public Procurement Strategy Package 

Laten we dus maar niet kijken naar wat partijen zeggen te gaan doen maar naar hoe ze in het verleden gestemd hebben. We maakten nogal een deal van deontologie en inkopen, inkopen dat verder kijkt dan alleen naar de directe consequenties van de inkoop. Dus we kijken nu ook maar even naar de behaalde resultaten uit het verleden van het Europees Parlement.

Op 4 oktober 2018 werd het Public Procurement Strategy Package aangenomen, bekend onder de illustere naam 2017/2278(INI)). Zijn beloften in de preambules moeten het nog waar gaan maken, maar goed het Europees Parlement is voorstander van simpele procedures en transparante werkwijze, volledige transparantie en integriteit. Op de keper beschouwd is het helaas een dode letter wat het Europees Parlement initiëert. De Europese Commissie hoeft zich er niet veel van aan te trekken en de Europese Raad, de eigenlijke beslisser, al helemaal niet. Uiteindelijk is het Europarlement niet veel meer dan een Doema, ineffectief, te massaal en te weinig slagkracht. Het is niet in staat in te grijpen bij inherent ineffectieve regelgeving.

Concreet roept het Europarlement de Europese Commissie op tot opschieten met de Guidance on Public Procurement of Innovation en de Guide on socially responsible public procurement en of het allemaal duidelijker en gebruiksvriendelijker kan.

Aangezien het Europees Parlement in tegenstelling tot onze Tweede Kamer geen recht van Amendement heeft of zelfs van Initiatief, is het dus beperkt tot vriendelijk vragen aan de Commissie om duidelijker en gebruiksvriendelijker te zijn.

Eigenlijk stond er maar een verrassend zinnetje in; puntje 33. Dat is hartstikke leuk voor TenderNed want Nederland heeft als een van de weinigen dat open-format data met het kluisprincipe al redelijk adequaat geregeld met TenderNed:

Calls on the Member States to promote the innovative use of open-format data, as such data are essential for any government to manage its public administration, and at the same time, to enable the economic potential of such data to be harnessed by companies, while also encouraging transparency and responsibility within institutions and bodies dealing with public procurement; points out that such data must always be published with due regard for the principle of proportionality and in accordance with the EU acquis on data protection and business secrecy;

Verder weinig nieuws onder de zon en de Europese Commissie hoeft zich toch allemaal niet veel van aan te trekken. Aanbestedingsnieuws heeft er ook maar niet over bericht. Het voor het oog belangrijkste deel gaat over toegang van buiten de Europese Unie tot Europese tenders. Dus niet alleen de Poolse uitvaartdichters maar ook de Russische, Braziliaanse en Indiase (أنا لا أعرفك لكني أفتقدك كثيرًا) uitvaartdichters moeten een kans maken op de tender voor Rotterdamse uitvaartgedichten voor eenzame mensen zonder nabestaanden. Het Europarlement vindt toegang van niet-GPA landen (zeg maar alles behalve de EU, VS en Israel) tot onze blijkens 2017/2278(INI) hartstikke belangrijk.

Nodig is dit pakket regelgeving ook niet. Dat regeringsvliegtuig komt uit de States, als het moet dan halen we het gewoon daaro of dat nou kan of niet, desnoods met een mislukte aanbesteding. En de hoofden van Amerikaanse body brokers wist het AMC ook met het huidige kader niet buiten de deur te houden. Brr. Het kan dus al. Als je het wil. Hoezo zou het moeten, als je dat niet wil? Dat is dus het hele eieren eten met inkopen op voet van gelijkheid. Leuk, maar als het niet is wat je wil hebben, is het niet leuk. Dit concept “willen” is te ingewikkeld voor de meeste Europarlementariërs. Dat blijkt al wel uit de taartgrafiek hiernaast. Het Europarlement heeft niets te willen. En wij stemmers bijgevolg ook niet.

OMG inderdaad. Wie stemde er dan wel tegen het Public Procurement Strategy Package? We hebben een kaartje waarop wel te zien is, dat het Europarlement Doema-achtige trekjes vertoont. De rebellen waren kansloos met een armzalige 53 stemmen. Van de 751 stemgerechtigden en in totaal 603 uitgebrachte stemmen.

Wie zegt er Nee?

Dappere Nee-zeggers waren er dus 53 in getal. De enige Oost-Europese nee-zegger was -uiteraard- een Tsjech, genaamd Jiří Payne van de EFDD, Europa van Vrijheid en Directe Democratie. Klinkt als een mooie partij inderdaad. Eurosceptici waar u *tromgeroffel* TOCH niet op had kunnen stemmen. Niet alleen omdat het een Tsjech is, maar ook omdat de hele partij niet op onze kieslijst stond. Wij moesten het doen met Jezus Leeft en VOLT Nederland.

Wie waren dan de Nederlandse Nee-zeggers. Die niet willen dat Somaliërs in Uruguay gelijke kansen maken op onze tenders voor thuiszorg, taxi’s en uitvaartgedichten? En er ook niet op willen aandringen bij de Commissie om transparantere en duidelijkere guidances te maken? Dat waren er vier. André Elissen, Marcel de Graaff, Olaf Stuger, Auke Zijlstra en zij waren allen van de ENF, de Europese PVV. Over partijkartel gesproken. Ook binnen het ogenschijnlijk rebelse, groene GUE-NGL durven Nederlandse Europarlementariërs hun applausmachine niet los te laten.

Alsof het goed gaat

Dat zou nog logisch zijn als het allemaal goed, vlekkeloos en op rolletjes ging met aanbesteden. En er gaat zo veel mis. Met specifiek de Europese aanbestedingsregels. Wat te denken van de 2b-diensten waardoor zelfs de inhuur van een begrafenisdichter moet worden aanbesteed zodat ook Poolse dichters een kans maken op het schrijven van uitvaartgedichten voor eenzame Rotterdammers. En anders wel de regeling met duurzaam inkopen en dat het de facto  niet zo duurzaam is om met duurzame biodiesel trucs al het strandleven van zandworm tot kokkel te vernietigen.Maar ja resultaatgestuurd inkopen mag niet. En wat weer wel mag dat is dat het gewoon alsnog 1 op 1 gegund wordt via de aanbesteding-mislukt constructie a la regeringsvliegtuig.

Het vermogen ergens tegenin te gaan en nee te durven zeggen, is nu eenmaal niet iets dat een grote groep mensen gegeven is. Zeker niet wanneer deze grote groep mensen geworven worden uit partijen via coöptatie, de grote groep mensen gezamenlijk toch al weinig bevoegdheid heeft en de inhoud volledig negeren, omdat een aanzienlijk deel toch alleen langskomt voor de dagvergoeding. Nee-zeggers, als ze er al zijn, zijn nee-zeggers die overal nee tegen zeggen. Maar die zeggen overal nee tegen. Terwijl je voor andere dingen best wel eens Ja zou moeten kunnen zeggen, anders kun je het net zo goed niet vragen.

Hoera. Wat een feestje voor de democratie. Waar u op stemt maakt nu officiëel bijna geen verschil. GroenLinks, SP, VVD, CDA, Christenunie, ze zijn het allemaal met elkaar eens. Wat hebben we het toch goed in dit kouwe kikkerkcontinentje. Derde landen moeten evenveel kans hebben op Europese tenders als partijen binnen de Europese Unie. Ach, duizend mensen kunnen het toch niet bij het verkeerde eind hebben?