Verrassing: VNG gunt VNG Magazine aan SDU – Aanbestedingsnieuws

Verrassing: VNG gunt VNG Magazine aan SDU

Verrassing. Maar niet heus. Wat iedereen al wist is ook gebeurd. De uitgave van VNG Magazine is opnieuw gegund aan dezelfde leverancier die dit al een hele eeuwigheid deed; voormalig staatsdrukker SDU. De opdracht is opengesteld voor de markt, maar nieuwe toetreders maakten op voorhand geen schijn van kans. Dat blijkt wel uit de beantwoording van de vragen die aanbieders stelden bij de aanbesteding.

Volgens het gunningsbericht waren er toch nog 3 inschrijvers. Een eerste opmerkelijkheid is dat de VNG de Nota van Inlichtingen beschermd met een wachtwoord heeft gepubliceerd op TenderNed. Fraai. Wat heb je dan aan de inlichtingen. Je mag vragen stellen maar je mag het antwoord op je vragen niet lezen. Dat probleem is op verzoek van een inschrijver niet verholpen met het ter beschikking stellen van het wachtwoord maar met een pdf van het excel, waarmee de tekstvakken die wel zijn ingevuld maar niet zichtbaar op de sheet, nog steeds niet zichtbaar zijn in de pdf-variant.

Een ander opmerkelijk punt. Je moet inschrijven op prijs. Voor het bedrag dat je offreert, moet je ook echt alles bieden, er mogen geen, wat je in de aannemerswereld stelposten zou noemen, verborgen kosten zijn. Ook reiskosten, kosten voor content-ontwikkeling uitgeefactiviteiten en verspreiding waaronder hosting, moeten bij de prijs zijn inbegrepen. Tegelijk mag je de abonneeprijs van het blad niet weten. De inschrijvers vragen daarnaar, maar wat de VNG voor prijs vraagt aan de gemeenten voor het blad is blijkbaar, volgens de VNG “concurrentiegevoelige informatie “. Hoe kan je dan offreren, als uitgever? Wat is dan je verdienmodel?

©Christian Bohr 2009
Bron:Wikicommons, fragment

We berichtten er al eerder over dat er verdacht weinig werk voor de uitgever is aan het maken van de VNG Magazine. Eigenlijk is de VNG zelf de uitgever. De Uitgever bepaalt niet hoe veel het kost en niet hoe groot de oplage is en zelfs het lettertype wordt beslist aan de burelen van het VNG. Nou iedereen kan in principe zo’n dictaat uitvoeren, dus je zou willen dat het er milieuvriendelijk aan toe gaat bij het drukken van dit blad. Niets blijkt minder waar.

Allereerst een belangrijk principe bij milieuvriendelijk drukken: de papierdikte. Je kan er heel bomenslopend aan toe gaan en op vreselijk dik papier je VNG Magazine publiceren, maar je kan de helft van het bos redden, door de helft van de papierdikte te nemen. De VNG maalt niet zo om bos, maar wil graag een “professionele uitstraling”.

“U vraagt nadrukkelijk om papier binnenwerk 90 g/m² en omslag 120 grams. Waarom heeft dit uw voorkeur? Bij onze milieuvriendelijke waterloze ecologische drukkerij werken wij  met papiersoorten voor binnenwerk van 60 g/m² coated (mat) met hoogwaardige drukkwaliteit in coldset. Uit ervaring (goede referenties)
en het oog op duurzaamheid weten we dat het ruim voldoet aan de kwaliteitseisen voor het drukken van magazines. ”

Bij de in te sturen monsters moet het gaan om een blad met een professionele uitstraling waarbij het omslag op dikker papier wordt gedrukt dan het binnenwerk. Indien de inschrijver kan aantonen dat er vergelijkbaar materiaal is, dan zijn we na gunning en na overleg bereid om op een andere papiersoort en -dikte over te stappen.

Andere interessante inkijkjes in de uitgeefwereld van de SDU: Blijkbaar neemt de SDU alle risico’s voor zijn rekening, ook die van de stijging van de papierprijs. De liefde moet steeds van 1 kant komen. Van de uitgever wordt verwacht dat die zichzelf volledig wegcijfert. Papierprijsstijgingen mogen niet worden doorbelast. Maar als er een voordeel is om met een ander distributiebedrijf te werken, dan moet dat ook in de aanbestedingsprijs worden verwerkt.

a. U schrijft dat de prijs voor twee jaar vaststaat en dat uitsluitend portokosten buiten de prijswijziging vallen. Hoe zit het met papierprijzen? Onze ervaring leert dat drukkerijen afhankelijk zijn van papierleveranciers en verhoging van prijzen rechtstreeks doorbelasten aan uitgevers. Vragensteller verzoekt of deze ook doorbelast mogen worden na aantoning hiervan.

b. U heeft het over portokosten van PostNL. Staat hierbij vast dat samengewerkt moet worden met PostN? Of zijn andere postbedrijven zoals Sandd (het eerste postbedrijf dat volledig klimaatneutraal werkt) een optie?
a. De VNG wenst een vast bedrag per jaar. Alleen de portokosten zijn uitgezonderd.
b. Andere postbedrijven zijn ook toegestaan, mits deze gelijkwaardige betrouwbaarhed bieden.

Ook interessante weetjes voor alle andere uitgevers zijn dat de oplage van de VNG 19.000 is.

a. U meldt hier dat de oplage van VNG Magazine ruim 19.000 is en in C1 meldt u dat de oplage iets meer dan 19.000 is. Dat lijkt ons een fors
verschil. Kunt u de exacte oplage doorgeven? b. Kunt u ons vertellen of het door u vermelde papier FSC-verantwoord is?
c. Hoe vaak is de VNG Nieuwsapp al gedownload? Dit vragen wij om een inschatting te maken van de beheerskosten.
d. Graag willen wij ook inzicht in de verhouding tussen leden die uitsluitend een digitaal abonnement hebben versus een abonnement op papier. Dit is belangrijk in verband met de prijsstelling.

a. Van de laatste editie (nr 17) zijn er 19.550 gedrukt en 18.924 op de post gegaan.
b. Het papier is inderdaad FSC-gecertificeerd.
c. Meer dan 10.000 keer
d. Er is geen verschil in abonnementsprijs. De besparing komt ten goede aan het Magazine. Het aantal alleen-digitale abonnementen is gering.

Een digitaal abonnement heeft een duurder BTW-tarief. Als er geen verschil is in abonnementsprijs is de digitale versie duurder omdat daar meer BTW over moet worden geheven. Dat zou dan ten nadele van het Magazine gaan. Zo zie je maar. Als staatsbedrijf kun je best wel doen alsof je een uitgever bent, een echte uitgever word je natuurlijk nooit. Dat blijkt eens te meer uit de volgende vraag-antwoord. De liefde komt van 1 kant. De VNG mag te allen tijden opzeggen. De SDU mag dat nooit. Gewoon doen wat je gevraagd wordt, SlaafDrukkerijUnie:

Indien het exploitatierisico volgens deze overeenkomst bij de aannemer ligt gaan wij niet akkoord met eenzijdige opzegging of verlenging van de
aanbestedende dienst. We verzoeken u vriendelijk om artikel 4.3 aan te passen, zodat er voor beide partijen de mogelijkheid is tot tussentijdse opzegging dan wel de beslissing om niet te verlengen bij beide partijen ligt.

Hiermee kan niet worden ingestemd. Opdrachtgever verwacht dat opdrachtnemer zijn aanbieding gestand doet. Tussentijdse eenzijdige opzegging door opdrachtnemer doet daaraan afbreuk en is daarmee niet in overeenstemming met het wezen van de aanbesteding.

Ook erg interessant is de vraag die wordt opgeworpen of er niet sprake is van een concessie in plaats van een opdracht. De grens daartussen vervaagt naarmate de betaling varieert. De VNG bepaalt alles aan het blad, van de nieuwsgaring tot wie de kopij verwerkt en een eventueel gat in de exploitatie moet de uitgever bekostigen uit de advertenties, waarvan er dan ook nog maar maximaal 15% advertenties per nummer in mogen staan. Op de vraag van de uitgever of de advertentieruimte dan ook 22% mag zijn omdat 15% wel echt krap is, antwoordt de VNG maximaal 2x per jaar en in overleg met de VNG.

De website van PIANOo meldt over het verschil tussen opdracht en concessie: “Het verschil met een reguliere opdracht is dat de tegenprestatie voor de uitvoering van het werk of de dienst niet bestaat uit betaling, maar uit het verlenen van een exploitatierecht.” Vrij vertaald: Dit moet je allemaal doen, dit zakje geld geven we mee: Zie maar dat je eraan overhoudt. Dat werkt dus bij een exploitatie omdat je toch in elk geval de grond kan beheren. Je kan er dan nog een frietstalletje op zetten en daar dan de inkomsten mee binnenslepen. Waar moet je het frietstalletje plaatsen als het gaat om het drukken van een blad?

De opdracht lijkt alle kenmerken van een concessieopdracht te hebben, nu sprake is van een maximumprijs die VNG wenst te betalen als
abonnementsvergoeding en de opdrachtnemer de exploitatie voor het overige moet bekostigen door inkomsten van derden. Opdrachtnemer loopt hier – ondanks de bijdrage vanuit VNG – het exploitatierisico. U bent evenwel van mening dat Richtlijn 2014/24/EU (en niet Richtlijn 2014/23/EU) op de onderhavige aanbesteding van toepassing is, en dus sprake is van een overheidsopdracht, en VNG dus in feite het exploitatierisico draagt. Wij vragen ons af op welke wijze VNG bereid is het exploitatierisico af te dekken. Kunt u dit toelichten?

De VNG dekt het exploitatierisico af door een bedrag per abonnee toe te zeggen, plus een toename van de vergoeding bij meer abonnees. De VNG is bovendien betrokken bij de nieuwsvoorziening. Het enkele feit dat er sprake is van een maximumprijs maakt niet dat er sprake is van een concessieopdracht. Zo wordt er om een inschrijfsom gevraagd die lager kan liggen en kan de inschrijver dus ook op prijs concurreren. Daarnaast zijn er nog enkele verschillen met een concessieopdracht.

De inschrijver kan op prijs concurreren? Dit is dus een opdracht waar werkelijk geen eer aan te behalen valt. Er wordt je geen euro gelaten. Je kan het gratis leveren en de concurrent kan er nog op toeleggen. De grote vraag is dan ook, waarom wilde de SDU deze wurgopdracht, die je ook nog eens niet eenzijdig kan opzeggen, terwijl de klant dat wel kan, in vredesnaam winnen. De beschikking over de 19.000 te factureren adressen? Die hadden ze toch al?

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *