PIANOo komt met handreiking duurzame adviseurs
Dat zul je nou altijd zien. Net nadat Aanbestedingsnieuws zegt dat het echt niet zo goed kan, dat aanbesteden voor adviesdiensten, komt PIANOo met een handreiking. En … of de duvel ermee speelt. Afgelopen 25 augustus publiceerde het inkoop-en aanbestedingsexpertisecentrum een Handreiking Duurzaam inkopen van adviesdiensten.
Vegetarische adviseurs met een NS-jaarkaart? Pak van biokatoen van de C&A? Nee, uitvragen naar visie en ambitie. Opnieuw wordt gevraagd naar praatjes en niet naar gevulde gaatjes. Al klinkt het nog veelbelovend in deze handreiking:
3. Neem een minimale inspanning op duurzaamheid als eis op.
Het wordt direct gevolgd door een flinke sisser
U kunt bijvoorbeeld eisen dat er een levenscyclusanalyse wordt gedaan van een ontwerp, of u kunt expliciet eisen dat een CO2-voetafdruk wordt meegewogen in het advies, als dit van toepassing is.
Hoe gaat dat dan bij een gemeente. Nou die moeten allemaal bestemmingsplanadviseurs en adviseurs handhaving. Want er moeten om de zoveel tijd nieuwe bestemmingsplannen en die moeten ook gehandhaafd. Dat doen pas afgestudeerde bestuursjuristen die via het uitzendbureau zijn uitgezocht. De adviseur maar in de praktijk dat uitzendbureau moet dan een stuk excel-sheet klussen waarop staat hoe groot de co2 footprint van de adviseur is.
Vroeger had je daarvoor ZZP’ ers maar dat is een uitstervend ras dankzij de opkomst van de gedetacheerde bestuursjurist. Die zwalkt maar mee naar waar het uitzendbureau hem plaatst en heeft niet tot nauwelijks invloed op de opdrachtgever. Toen je kon onderhandelen met ZZP’ ers, kon je dus ook Piet laten staan want die had een plein zonder bomen opgeleverd. Nu is een klik-gesprek een ontoelaatbaar gunningscriterium, dus eigenlijk mogen al die sollicitatiegesprekken volgend op de duurzame adviseursaanbesteding ook al niet. Hoe weet je dan of je een duurzame adviseur krijgt? Nou als je alles volgens de regels zou doen, dan weet je dat dus niet. Alleen heeft hij dat dus beloofd. Op papier.
Op zich doet de aanbesteding van uitzendkrachten al geen recht aan de situatie waarbij een concurrentie ontstaat op aanbestedingsbureaus ongeacht de kandidaten want de werving moet nog geschieden, de kandidaten worden pas geselecteerd naar aanleiding van de aanbesteding. De betrokkenheid van de advisering is al minimaal want bij de meeste dienstbetrekkingen komt de uitzender na werving niet meer om de hoek kijken, hoogstens voor de salariëring. Hoe moet je nou duurzaam detacheren? Een duurzame agenda, als kerstpakket voor de armzalige gedetacheerde bestemmingsplanjurist? Een online salarisstrookje?
Het heeft een beetje een katholieke aflaat-achtige indruk, de plechtige belofte zo duurzaam mogelijk te wezen aan de hand van een ingevulde levenscyclusanalyse. Tien weesgegroetjes voor elke autorit tussen het uitzendbureau en de sollicitant. Aanbestedingsnieuws verwacht niet dat er een reële vergroening ontstaat, in elk geval niet vanuit de detachering van advies, waar het leeuwendeel van de adviseurs vandaan komt. Een burn-out onder uitzendbureau-medewerkers daarentegen.
Maar het is wel het ongezonde karma voor alle aanbestedingsadviesbureaus die het waagden een CO2-prestatieladder mee te sturen met hun aanbesteding, waardoor bouwbedrijven minder bouwers konden inhuren omdat ze voor dezelfde kostenpost nog een x-aantal juristen en duurzaamheidsadviseurs nodig haddden.
Zie daarvoor eerder:
Aanbestedingskarma: Europese Commissie houdt aanbesteding vertaalwerk