Kamerdebat: Leent Wmo-doelgroepenvervoer zich voor aanbesteding?
Leent doelgroepenvervoer bij de zorg zich wel voor aanbesteding? Daarover was een debat in de Tweede Kamer, naar aanleiding van een evaluatie van de Wet Voorzieningen voor Gehandicapten. Waar de SP geneigd is te denken dat aanbesteden in het geheel niet kan, denkt het CDA dat het wel kan, als je maar kiest voor kwaliteit. De VVD denkt dat de verantwoordelijkheid vooral bij de lokale overheden ligt.
Kamerlid van Gerven (SP) riep de vraag op, naar aanleiding van de vaststelling van Mona Keijzer (CDA) dat er grote problemen zijn met de dienstverlening aan rolstoelgebruikers. Keijzer ziet dat dit probleem zorg-breed speelt, zodra het gaat om geld, gaat dat ten koste van de kwaliteit.
Van Gerven: Zou het goed zijn om het hele aanbestedingstraject te heroverwegen? Het doelgroepenvervoer leent zich eigenlijk niet voor een vrije commerciële aanbesteding.
Keijzer: In de zorg hoeft niets aanbesteed te worden behalve vervoer. Dat is het enige wat Europees moet. Alle andere eisen zijn doorgaans opgelegd door de gemeenteraden. Daarnaast vind ik er op zichzelf niets mis mee om te bekijken wat iemand te bieden heeft voor welke prijs. Dat doe je zelf thuis ook als je moet verbouwen. Waar gaat dit mis? Als er vervolgens alleen naar de prijs wordt gekeken. Hier zit een voormalig wethouder die aanvullend openbaar vervoer Europees heeft aanbesteed in een gemeente. Dat was echter een aanbesteding waarbij kwaliteit een van de wegingscriteria was. Als je het op die manier doet, krijg je uiteindelijk het beste van twee werelden: zorg van goede kwaliteit voor een redelijk tarief. Via de belastingen moeten we dat allemaal met elkaar opbrengen. Het kan, maar je moet het willen.
De heer Potters (VVD) noemt als voorbeeld waar het goed gaat, Amsterdam.” Wij krijgen echter regelmatig signalen dat het doelgroepenvervoer nog niet overal op orde is. Uit het rondetafelgesprek bleek dat er goede voorbeelden zijn, zoals in de stad Amsterdam. Helaas horen we ook schrijnende voorbeelden van slechte kwaliteit en veel
klachten van gebruikers. Ook de vervoerders zelf staan onder druk. Laat helder zijn dat
niet het Rijk de eerstverantwoordelijke is, maar dat de gemeenten en provincies dat zijn.”
De heer Potters wijst verder nog op betere afspraken voor aanbestedingen, zoals “een aanbestedingsmodel voor op concurrrentie gericht overleg.” Hij vraagt of de staatssecretaris bereid is de voortgang te monitoren en te rapporteren hoe het ermee staat. Op de vraag van de voorzitter (eveneens SP) of hij dan ook de bezuinigingen terug wil draaien uit het Kunduz-akkoord, antwoordt hij van niet.
Brouwer van de PvdA komt in verzet tegen het wijzen naar lokale overheden. Hij geeft aan “of voor mensen met een beperking in deze context zo goed mogelijk wordt ingericht. Vindt de heer Potters het dan niet een beetje raar om alleen met het voorbeeld van Amsterdam te komen, terwijl het hier om heel Nederland gaat?”
Potters erkent “dat er grote regionale verschillen zijn. Voor een stad als Amsterdam is het
misschien makkelijker, maar dat weet ik niet. Ik denk dat ook Amsterdam een enorme uitdaging heeft als het gaat om doelgroepenvervoer. Ik ben het met de heer Brouwer eens dat de verschillen te groot zijn. Ik vind dat de staatssecretaris als stelselverantwoordelijke ervoor moet zorgen dat goede voorbeelden, waarin wel samenwerking tot stand komt en wel voldoende budget aanwezig is, worden verspreid onder andere regio’s. Dat is ook de reden dat we dit debat met elkaar voeren. Nogmaals, dat is niet alleen een kwestie van meer geld. Volgens mij moet ervoor worden gezorgd dat regio’s veel beter gaan samenwerken en slimmer aanbesteden.”
Brouwer geeft aan dat in zijn leven als lokaal bestuurder dat ook geprobeerd is om een zo goed mogelijk plan te maken met zo weinig mogelijk middelen: “We hebben dus datgene gedaan wat men zo ontzettend graag wil, maar ook daar blijven de problemen heel sterk spelen.”
In de tweede termijn pleit de heer Van Gerven, onder verwijzing naar voorbeelden van mensen die uren in een taxi zitten, voor een regionale aanbesteding. De PvdA pleit voor een onderzoek van de Nederlandse Zorgautoriteit en roept op tot innovatie en pilots. De CDA roept de PvdA op tot het steunen van een motie om de staatssecretaris (PvdA van Rijn) te dwingen een onderzoek naar de vervoerstarieven te laten doen door de NZa, wat volgens de PvdA niet nodig is en mevrouw Agema van de PVV krijgt een déjà vue. “Hebben we dit probleem niet al eens eerder besproken? Ja, al vele malen.”
Naschrift redactie-—
Hoe is het in Amsterdam geregeld? Nou, daar opereert een Gideon’s bende. De term verwijst naar een bijbelverhaal uit de Rigteren, waarin Gideon zich met een bende van 300 man verweert tegen de Midjanieten, die met nog wat woestijnvolken als sprinkhanen zijn uitgezworven over Jeruzalem. Terwijl de Gideonsbende op hun ramshoorn blies, vochten de Midjanieten tegen elkaar.
Medewerkers van de gemeente Amsterdam zijn daar open over hun mantelzorgdagen, dagen waarop zij moeten zorgen voor de ouderen en/of gehandicapten in hun omgeving. Dan nemen zij een Gideonsdag vrij.
Het is verbazend hoe veel mensen met hun werk in de knel blijken te komen door mantelzorg. “De leden van de Gideonsbende zijn open over de (mantel)zorgtaken die zij hebben en over hoe die soms lastig te combineren zijn met hun werk. Ze roepen hun collega’s op hetzelfde te doen. Door vanuit de eigen ervaring te spreken, zijn ze in staat samen tot nieuwe oplossingen te komen. ”
https://www.womeninc.nl/nieuwsbericht/best-practice-moderne-werkgever-gideonsbende