Initiatiefwetsvoorstel niet-aanbesteden sociaal domein ingediend – Aanbestedingsnieuws

Initiatiefwetsvoorstel niet-aanbesteden sociaal domein ingediend

Afgelopen 6 december hebben de Kamerleden Corinne Ellemeet (Groenlinks) en Kees van der Staaij (SGP) een initiatiefwetsvoorstel ingediend om op te houden met het verplichte aanbesteden in het sociaal domein. Een initiatiefwetsvoorstel is een voorstel dat door de kamerleden is ingediend, wanneer de regering dat, om wat voor reden dan ook, nalaat. De bedoeling van de kamerleden is, dat gemeenten zo zelf kunnen beslissen over de inkoop van zorg.

Het initiatiefvoorstel is door de kamerleden bekend gemaakt direct de dag nadat bekend werd, dat de Amsterdamse voorzieningenrechter r de aanbesteding van jeugdzorg in Noord-Holland, in stand heeft gelaten. Met die aanbesteding is de huisvesting van de kinderen die onder de hoede van jeugdzorg vallen, van 18 gemeenten in Noord-Holland door de leverancierswisseling onzeker geworden. Maar volgens de voorzieningenrechter was er aanbestedingsrechtelijk niets mis, was er ook geen kennelijke overtreding van de Jeugdwet met de enkele verhuizing met onbekende bestemming.

Het nieuw in te voeren artikel dat de Kamerleden voorstellen, moet vooralsnog komen te luiden:

Artikel 2.6b

In afwijking van de artikelen 2.2, 2.3 en 2.6a is het bepaalde bij of krachtens deel 2 van deze wet niet van toepassing op voor sociale en andere specifieke diensten, bedoeld in bijlage XIV van richtlijn 2014/24/EU, indien het de uitoefening van hun taken op grond van de Wet maatschappelijke ondersteuning 2015, de Jeugdwet of de Participatiewet betreft.

Het initiatiefwetsvoorstel is op zichzelf een zeldzaamheid. Als een kamermeerderheid een motie of een amendement bij een wet indient, moet die ook al worden uitgevoerd. Bovendien heeft de Tweede Kamer budgetrecht, waarmee het parlement de financiering kan regelen. Dat is in de regel genoeg, om de regering ergens van te overtuigen, dat een bepaalde regel anders moet en de wet moet worden aangepast. De Aanbestedingswet heeft, met het eerdere initiatiefwetsvoorstel van SP-kamerlid Karabulut, nu al 2 initiatiefwetsvoorstellen tegen zich.

Wat het anders maakt met de Aanbestedingswet is, dat deze voor een belangrijk gedeelte een vertaling is van de Europese Aanbestedingsrichtlijn. Die is, “zonder nationale koppen”, ingevoerd. Sinds de wijziging van de Europese Richtlijnen is een 2b-dienst niet meer uitgezonderd van aanbesteden, boven een bedrag van €750.000, wat in de praktijk altijd gehaald wordt. Dat komt erop neer dat het inkopen van onder meer thuiszorg, WMO-hulpmiddelen en jeugdzorg moet worden aanbesteed. Een medewerker van het Ministerie van EZ noemde dat destijds het “aanbestedingsspook“, zoals bleek uit een WOB-verzoek van Aanbestedingsnieuws.

Nu is een lidstaat vrij, die richtlijn in te vullen naar eigen inzicht, maar het mag niet voorbij gaan aan het doel van die richtlijn. Als de richtlijn een eis heeft gesteld, kan een lidstaat wel strenger zijn, maar niet minder streng. Gaat het spook dan wel weg als die er van Brussel moet blijven zitten?

Zie voor een juridische uitleg van de rechtstreekse werking van richtlijnen verder: https://europadecentraal.nl/praktijkvraag/rechtstreekse-werking-europese-richtlijnen/ Dat leidt tot de vraag: Maken nationale koppen de aanbestedingsplicht anders? Advocaat Nikee Groot van AKD heeft die vraag alvast ontkennend beantwoord in een blog met de desondanks hoopvolle titel: Sociaal Domein nooit meer aanbesteden.

Zo is het maar de vraag of het “spook” ook daadwerkelijk uit de weg geruimd is met aanvullende wetgeving, of door het schrappen van een enkele regel.Het hoofdprobleem blijft – toch tenminste naar het inzicht van Aanbestedingsnieuws- vrolijk doorbestaan: afrekenen op prestatie en een leverancier zelf uitkiezen, blijft door de Europese jurisprudentie en in de Aanbestedingsrichtlijnen verboden. Dat is niet alleen een probleem voor de jeugdzorg; de vraag is waarom dat in de bouw of met een aanbesteding voor webredacteurs, niet een probleem zou zijn. En waarom dit niet overal in Europa een groot probleem is.

Die aanbestedingsplicht komt vanuit Europa, de wetgever mag dus strenger zijn, maar mag het ook die wetgeving opheffen? Ook niet als het kennelijk in strijd is met de elementaire beginselen van de klassieke logica en intrinsiek onuitvoerbaar is? Ook niet deels? Voor Echt Belangrijke Aangelegenheden die toch echt moeten worden uitgevoerd? Zie je nou wel. We horen graag iets als: “Sorry Aanbestedingsnieuws; Je had gelijk, Aanbesteden kan nooit werken.Maar het moet toch. We hadden eerder naar je moeten luisteren”

Het is heel erg mooi, dat de legalistische strijd tegen het aanbesteden van jeugdzorg niet wordt opgegeven. Aanbestedingsnieuws heeft ook nog steeds hoop dat de liefde van ons leven naar hier toe komt via een open aanbesteding, met een aannemelijk bod, voor een redelijke prijs. Je weet inderdaad maar nooit. Ik doe het verzoekje maar hierbij. De gunningscriteria zijn nader op te vragen via redactie@aanbestedingsnieuws.nl.

Zie ook: Je kan niet eerlijk kiezen: 13 redenen waarom Aanbestedingsrecht nooit gaat werken

Bron: Kamerstukken II 2018/19, 35105 nr. 2

Bron https://zoek.officielebekendmakingen.nl/kst-35105-2.html

Bron: Kamerstukken II 2018/19, 35105, nr. 2

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *